Getuigenis: het verhaal van D.B.

21-06-2018

Ik ben een vrouw van 52 jaar, getrouwd, 2 kinderen en een hond.

Door de problemen die we hebben met onze jongste dochter zijn we stilletjes beland op een eiland van eenzaamheid.  Het vertrouwen in de hulpverlening en medemens is verdwenen.  Ik ben op een punt in mijn leven aangekomen dat ik besef dat we ouder worden en dat we er nog het beste van moeten maken.  Echter, dit is bij onze gezinssituatie niet eenvoudig.  Doelen hebben we niet meer, enkel overleven van dag tot dag.  Dingen plannen en vooruit kijken proberen we, maar telkens opnieuw moeten we onze dromen en wensen bijsturen.  Dit alles vraagt heel veel energie.

Bij wie konden we nog aankloppen om geholpen te worden en toch het gevoel te hebben dat er echt geluisterd werd?  Wie kon mijn gedachten ordenen en in gans de chaos terug een weg vinden?  Naar wie mag ik bellen wanneer ik in paniek ben en niet meer weet wat of wie ik mag geloven?  Tegen wie mag ik mijn verhaal vertellen zonder het gevoel te hebben dat ik mensen overbelast?  Wie luistert er en oordeelt niet?

Gelukkig kwam SAMEN PLANNEN op mijn weg.  Eva en Paul komen bij mij thuis om echt te luisteren.  Zij geven mij de mogelijkheid om te ventileren zonder dat ik schrik moet hebben dat het gevolgen zou hebben.  Nog nooit heb ik hen horen oordelen. Samen met mij bewandelen ze mijn pad.  Niet een vooropgesteld plan waarin men verplicht wordt om van punt A naar punt B te gaan. Telkens opnieuw spelen ze in op de situatie zoals ze nu is.

Eva maakt gebruik van papier en stiften met alle kleuren van de regenboog.  Tijdens het gesprek probeert ze de dingen te visualiseren op papier.  Dit geeft me inzichten in dingen die ik zelf niet meer kon zien.  Het geeft structuur en duidelijkheid.  Dit alles zorgt er voor dat ik weet dat ik ook belangrijk ben en een plaats mag innemen in deze maatschappij.  Ze geeft me zo het gevoel dat ik ook mijn dromen mag hebben.
Paul is de persoon die Eva bijstaat als ervaringsdeskundige.  Hij luistert, oordeelt niet en op de juiste momenten voegt hij zijn mening toe aan het verhaal.  Beleefd, correct en eerlijk.

Ik hoop nog eventjes gebruik te mogen maken van hun hulp.  Mijn weg is nog niet duidelijk, maar ik weet nu dat er een weg is: een lichtblauwe lijn met kronkeltjes en zijtakken, omhoog, recht naar de blauwe wolk waar mijn dromen en verwachtingen op me wachten.